Woensdag 31 augustus in Rome. Bewolkt weer, maar goed van temperatuur. De San Lorenzo. Kerk van de doden. Bij de ingang van een van de grootste en bekendste kerkhoven van Rome, Verano. Uitvaart in de San Lorenzo is een continue bedrijf. Ik zag er tweeëneenhalf in anderhalf uur tijd. En de twee eerste heel verschillend. Nummer 1: een priester, bloemen, begrafenisonderneming, de auto, amper 25 belangstellenden en uiteraard de dode. In een kist en in de hoofdrol. Zonder respectloos te willen zijn – nisi bene mortibus – een fluitje van een cent. De tweede werd anders, heel anders. Het begon wel met alles hetzelfde, zij het alles minstens in 20-voud. Verder een portret van de overledene, een echte aristocraat, letterlijk en figuurlijk een vooraanstaande. Hij had (en heeft ook nu) veel belangstelling. Merendeels ook vooraanstaanden zo te zien. Grote dure auto’s. “Fare bella figura” ofwel: wie het breed heeft laat het breed hangen. Moest om diverse redenen goed in de kijkerd hebben gestaan. En nu weer.
Dan onweer, en een klap. Ik loop naar buiten en zie zwarte wolken voorbij razen. Windvlagen. Een stortbui. Begrafenisauto tot zijn assen in het water. Afvoeren werken onvoldoende. In de lager gelegen achteringang van de kerk begint het hemelwater binnen te stromen. In twee minuten is die vol. De 3 afvoerputjes worden volledig overrompeld. En de hemel stroomt verder, de kerk zelf in. Mensen gaan mompelen en trekken hun voeten op. De priester verwelkomt de hemel. Applaus. Ja, de dode had blijkbaar ook de aandacht van de engelen. Zij komen letterlijk afscheid nemen. Huilen mee met de levenden. Bijna tot het altaar komen ze. In ieder geval tot aan de dode in zijn kist. Zij raken hem aan, maar geen afscheid. Een verwelkoming juist, zo lijkt het althans. Als hij het goed heeft gedaan bij leven. Maar daarover gaat Christus. Door het hemelwater wadend wordt de kist de kerk uitgedragen. Weg van de levenden. Op naar hemel. Misschien. In ieder geval mee met de engelentranen. Het onweer is overgetrokken. De tranen staan in de kerk. De dode gaat weg. Levenden blijven achter. Met natte voeten. Zo gaat dat. Sometimes you win, sometimes you loose.
Naar de inhoud springen
